"Por antecomedores y galerias salió a patios iguales y repetidas veces al mismo patio. Subió por escaleras polvorientas a antecámaras circulares; infinitamente se multiplicó en espejos opuestos;... En el segundo piso, en el último de la casa le pareció infinita y creciente. La casa no es tan grande - pensó -. La agradan la penumbra, la simetria, los espejos, los muchos años, mi desconocimiento, la soledad."
Borges
Borgesen jarrera bere testuetan, ezaguna izan da beti metafisikotasunagatik. Hala ere, espazioaren pertzepsioaz hitz egitean, ezinbestekoa da ikutu metafisikoa, bakoitzari espazio batek eragindako sentzazioak oso ezberdinak izan daitezkeelako.
Espazioaren pertzepzio honek egiten du arkitektura arte ezberdin. Eskultura, beti ibili izan da bide honetatik, baina sortutako espazioen pertzepzioa urrunekoa zen. Azken urteotan, eskultura arkitekturara hurbilduz joan da, eta egindako lanek sortutako espazioen eragina erabiltzaileen gainekoa izaten ari da: Richard Serra, Annish Kapoor, Jorge Oteiza…
Pertzepzioarekin eta espazioaren irakurketarekin jolastea, interes handikoa izan daiteke ariketa berriari begira ere, azken finean, ERABILTZAILEEK KALEA BEZALAKO ESPAZIO BAT BERE SENTITZEA GUSTATUKO LITZAIDAKEELAKO, ETA ONDORIOZ BERE EGITEA.
Irudi honetan, Annish Kapoor-en lan bat ageri da. Eskultore eta artista hau, bisitatutako hiri batean jaio zen, Mumbai-en. Bidaian berataz hitz egin genuen, eta Borgesen testua irakurtzean, gaur egungo adibide on bezala etorri zait burura.
Lan honekin, kaleko jendeak egunero zapaltzen duen espazio batez zuten pertzepzioa aldatu egiten dela uste dut. Eskulturak, erabiltzaileei, eguneroko espazio horren beste ikuspegi bat erakuzten die, normalean honetan erreparatzen ez delarik. Horrelako aktuazioen eragin mota hau oso interesgarria iruditzen zait, eta berriro ere, Kutxilleria kalean dudan helburua gogorarazten dit: interaktuatze baten bultzada, jendeak kalea bere sentituz eta erabiliz (gaur egunean gertatzen ez dena).
No hay comentarios:
Publicar un comentario